گيسوان تو پريشانتر از انديشه من

 

 

گيسوان تو شب بی پايان

 

 

جنگل عطرآلود.

 

 

شکن گيسوی تو

 

 

موج دريای خيال.

 

 

کاش با زورق انديشه شبی

 

 

از شط گيسوی مواج تو ، من

 

 

بوسه زن بر سر هر موج گذر می کردم.

 

 

کاش بر اين شط مواج سياه

 

 

همه عمر سفر می کردم.

 

 

 

 

 

 

من هنوز از اثر عطر نفس های تو سرشار سرور ،

 

 

گيسوان تو در انديشه من

 

 

گرم رقصی موزون .

 

 

 

 

 

 

کاشکی پنجه من

 

در شب گيسوی پرپيچ تو راهی می جست.

 

صلاح کار کجا و من خراب کجا

 

 

ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا

 

 

 

دلم ز صومعه بگرفت و خرقه سالوس

 

 

کجاست دیر مغان و شراب ناب کجا

 

 

 

چه نسبت است برندی صلاح و تقوی را

 

 

سماع وعظ کجا نغمه رباب کجا

 

 

 

ز روی دوست دل دشمنان چه دریابد

 

 

چراغ مرده کجا شمع آفتاب کجا

 

 

 

چو کحل بینش ما خاک آستان شماست

 

 

کجا رویم بفرما ازین جناب کجا

 

 

 

مبین بسیب زنخدان که چاه در راهست

 

 

کجا همی روی ای دل بدین شتاب کجا

 

 

 

بشد که یاد خوشش باد روزگار وصال

 

 

خود آن کرشمه کجا رفت و آن عتاب کجا

 

 

 

قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوست

 

 

قرار چیست صبوری کدام و خواب کجا

 

 

 

"غزل شماره 2-حافظ"

 

 

***

 

شرح غزل در ادامه مطلب

 

إدامه مَطلب