زیر بارآن بایَد رَفتـــــ...

2 PM

 

 


چتر ها را باید بست،

زیر باران باید رفت.

فکر را،خاطره را،زیر باران باید برد.

با همه مردم شهر،زیر باران باید رفت.

دوست را زیر باران باید دید.

عشق را،زیر باران باید جست.

زیر باران باید با زن خوابید.

زیر باران باید بازی کرد.

زیر باران باید چیز نوشت،حرف زد،نیلوفر کاشت.

 

"سهراب سپهری"

      
 


26 / 1 / 1391برچسب:شعر,سهراب,سپهری,چترها,را,باید,بست,زیر,باران,باید,رفت,به قَلمـِ: »смa«

پیغآمـِ مآهـ ـی ها...

11 AM

 



 

رفته بودم سر حوض

 

 

 

 

تا ببینم شاید ، عکس تنهایی خود را در آب ،

 

 

 

 

آب در حوض نبود .

 

 

 

 

ماهیان می گفتند:

 

 

 

 

"هیچ تقصیر درختان نیست."

 

 

 

 

ظهر دم کرده تابستان بود ،

 

 

 

 

پسر روشن آب ، لب پاشویه نشست

 

 

 

 

و عقاب خورشید ، آمد او را به هوا برد که برد.

 

 

 

 

به درک راه نبردیم به اکسیژن آب.

 

 

 

 

برق از پولک ما رفت که رفت.

 

 

 

 

ولی آن نور درشت ،

 

 

 

 

عکس آن میخک قرمز در آب

 

 

 

 

که اگر باد می آمد دل او ، پشت چین های تغافل می زد،

 

 

 

 

چشم ما بود.

 

 

 

 

روزنی بود به اقرار بهشت.

 

 

 

 

تو اگر در تپش باغ خدا را دیدی ، همت کن

 

 

 

 

و بگو ماهی ها ، حوضشان بی آب است.

 

 

 

 

باد می رفت به سر وقت چنار.

 

 

 

 

من به سر وقت خدا می رفتم.

 

 

 

 

 

 

"سهراب سپهری"

 


26 / 1 / 1391برچسب:شعر,سهراب,سپهری,رفته,بودم,سر,حوض,پیغام,ماهی ها,به قَلمـِ: »смa«

سـ ـیآه...

6 PM

 


 

خب ..آره که خیابونا و بارونا و میدونا و آسمونا ارث بابامه

 

 

 

واسه همینه که از بوق سگ تا دین روز

 

 

 

این کله پوکو میگیرم بالا

 

 

 

و از بی سیگاری میزنم زیر آواز

 

 

 

و اینقدر میخونم

 

 

 

تا این گلوی وا مونده وا بمونه....

 

 

 

تا که شب بشه و بچپم تو یه چار دیواری حلبی

 

 

 

که عمو بارون رو طاقش

 

 

 

عشق سیاه خیالی منو ضرب گرفته

 

 

 

 

 

شام که نیس

 

 

 

خب زحمت خوردنشم ندارم

 

 

 

در عوض

 

 

 

چشم من و پوتینای مچاله و پیریه که

 

 

 

رفیق پرسه های بابام بودن

 

 

 

بعدشم واسه اینکه قلبم نترکه

 

 

 

چشمارو میبندم و کله رو ول میکنم رو بالشی که پر از گریه های ننمه  

 

 

 

گریه که دیگه عار نیست

 

 

 

خواب که دیگه کار نیست

 

 

 

 

 

تا مجبور بشی از کله سحر

 

 

 

یا مفت بگی و یا مفت بشنفی و

 

 

 

آخر سر اینقدر سر بسرت بذارن که

 

 

 

سر بذاری به خیابونا

 

 

 

هی هی

 

 

 

 دل بده تا پته دلمو واست رو کنم

 

 

 

میدونی؟

 

 

 

همیشه این دلم به اون دلم میگه

 

 

 

دکی

 

 

 

تو این دنیای هیشکی به هیشکی

 

 

 

این یکی دستت باید اون یکی دستتوبگیره

 

 

 

ورنه خلاصی

 

 

 

خلاص!

 

 

 

اگه این نبود ...حالیت میکردم که

 

 

 

کوهها رو چه طوری جابجا میکنن

 

 

 

استکانها رو چه جوری می سازن

 

 

 

سرد و گرم و تلخ و شیرینش نوش جان

 

 

 

من یاد گرفتم

 

 

 

چه جوری شبا

 

 

 

از رویاهام یک خدا بسازم و...

 

 

 

دعاش کنم که

 

 

 

عظمتتو جلال

 

 

 

امشب هم گذشت و کسی ما رو نکشت

 

 

 

بعدش هم چشما مو میبندم و دلو میسپرم

 

 

 

به صدای فلوت یدی کوره

 

 

 

که هفتاد سال تمومه عاشق یه دخترچارده ساله بوره

 

 

 

منم عشق سیاهمو سوت میزنم تا خوابم ببره

 

 

 

تو ته تهای خواب یه صدای آشنایی چه خوش میخونه

 

 

 

 

 

بشنو.....

 

 

 

 

 

هی لیلی سیاه

 

 

 

اینقدر برام عشوه نیا

 

 

 

تو کوچه...

 

 

 

تو گذر...

 

 

 

تو سر تا سر این شهر

 

 

 

هرجا بری همراتم

 

 

 

سگ وسوتک میدونه

 

 

 

کشته عشوه هاتم

 

 

 

"حسین پناهی"


25 / 1 / 1391برچسب:اشعار,ناب,شعر,سیاه,حسین,پناهی,به قَلمـِ: »смa«

چیستی تـ ـو , کیستی تـ ـو....

5 PM

تصاوير جديد زيباسازی وبلاگ , سايت پيچك » بخش تصاوير زيباسازی » سری هفتم www.pichak.net كليك كنيد 


دیدگان تو در قاب اندوه

 

 

سرد و خاموش

 

 

خفته بودند

 

 

زودتر از تو ناگفته ها را

 

 

با زبان نگه گفته بودم

 

 

 از من و هرچه در من نهان بود

 

 

میرمیدی

 

 

میرهیدی

 

 

یادم آمد که روزی در این راه

 

 

ناشکیبا مرا در پی خویش

 

 

میکشیدی

 

 

میکشیدی

 

 

آخرین بار

 

 

آخرین بار

 

 

آخرین لحظهء تلخ دیدار

 

 

سر به سر پوچ دیدم جهان را

 

 

باد نالید و من گو کردم

 

 

خش خش برگهای خزان را

 

 

 باز خواندی

 

 

باز راندی

 

 

باز بر تخت عاجم نشاندی

 

 

باز در کام موجم کشاندی

 

 

گرچه در پرنیان غمی شوم

 

 

 سالها در دلم زیستی تو

 

 

آه،هرگز ندانستم از عشق

 

 

چیستی تو

 

 

کیستی تو

 

 

 

 

"فروغ فرخزاد"


25 / 1 / 1391برچسب:شعر,فروغ,فرخزاد,چیستی,تو,کیستی,تو,به قَلمـِ: »смa«

گفتآ تو اَز کجآیی...

2 PM

 


 

 

 

گفتا تو از کجائی کاشفته می‌نمائی

 

 

 

گفتم منم غریبی از شهر آشنائی

 

 

 

گفتا سر چه داری کز سر خبر نداری

 

 

 

گفتم بر آستانت دارم سر گدائی

 

 

 

گفتا کدام مرغی کز این مقام خوانی

 

 

 

گفتم که خوش نوائی از باغ بینوائی

 

 

 

گفتا ز قید هستی رو مست شو که رستی

 

 

 

گفتم بمی پرستی جستم ز خود رهائی

 

 

 

گفتا جویی نیرزی گر زهد و توبه ورزی

 

 

 

گفتم که توبه کردم از زهد و پارسائی

 

 

 

گفتا بدلربائی ما را چگونه دیدی

 

 

 

گفتم چو خرمنی گل در بزم دلربائی

 

 

 

گفتا من آن ترنجم کاندر جهان نگنجم

 

 

 

گفتم به از ترنجی لیکن بدست نائی

 

 

 

گفتا چرا چو ذره با مهر عشق بازی

 

 

 

گفتم از آنکه هستم سرگشته‌ئی هوائی

 

 

 

گفتا بگو که خواجو در چشم ما چه بیند

 

 

 

گفتم حدیث مستان سری بود خدائی...

 

"خواجوی کرمانی"


25 / 1 / 1391برچسب:اشعار,ناب,شعر,خواجو,کرمانی,گفتا,تو,از,کجایی,به قَلمـِ: »смa«

قآصِدکـــ غَم دارَم...

1 PM

تصاوير جديد زيباسازی وبلاگ , سايت پيچك » بخش تصاوير زيباسازی » سری چهارم www.pichak.net كليك كنيد
 

 

قاصدک غم دارم

 

 غم آوارگی و دربدری

 

غم تنهایی و خونین جگری

 

قاصدک وای به من همه از خویش مرا می رانند

 

همه دیوانه و دیوانه ترم می خوانند

 

مادر من غم هاست

 

مهد و گهواره من ماتم هاست

 

قاصدک دریابم! روح من عصیان زده و طوفانیست

 

آسمان نگهم بارانیست

 

قاصدک غم دارم

 

غم به اندازه سنگینی عالم دارم

 

قاصدک غم دارم

 

غم من صحراهاست

 

افق تیره او نا پیداست

 

قاصدک دیگر از این پس منم و تنهایی

 

و به تنهایی خود در هوس عیسایی

 

و به عیسایی خود منتظر معجزه ای غوغایی

 

قاصدک زشتم من زشت چون چهره سنگ خارا 

 

زشت مانند زال دنیا

 

قاصدک حال گریزش دارم

 

می گریزم به جهانی که درآن پستی نیست

 

پستی و مستی و بد مستی نیست

 

می گریزم به جهانی که مرا ناپیداست

 

شاید آن نیز فقط یک رویاست!!!



25 / 1 / 1391برچسب:شعر,قاصدک,غم,دارم,اشعار,ناب,به قَلمـِ: »смa«

زندِگی رَسمـِ خوشآیندیستـــــ...

11 PM

 

 

زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ

 
 

پرشی دارد اندازه عشق

 
 

زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یادمن و تو برود

 
 

زندگی جذبه دستی است که می چیند

 
 

زندگی نوبر انجیر سیاه در دهان گس تابستان است

 
 

زندگی بعد درخت است به چشم حشره

 
 

زندگی تجربه شب پره در تاریکی است

 
 

زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد

 
 

زندگی سوت قطاری است که درخواب پلی می پیچد

 
 

زندگی دیدن یک باغچه از شیشه مسدود هواپیماست

 
 

خبر رفتن موشک به فضا

 
 

لمس تنهایی ماه

 
 

فکر بوییدن گل در کره ای دیگر

 
 

زندگی شستن یک بشقاب است

 
 

زندگی یافتن سکه دهشاهی در جوی خیابان است

 
 

زندگی مجذور اینه است

 
 

زندگی گل به توان ابدیت

 
 

زندگی ضرب زمین در ضربان دل ما

 
 

زندگی هندسه ساده و یکسان نفسهاست

 
 
سهراب سپهری
 

24 / 1 / 1391برچسب:شعر,زندگی,رسم,خوشایندی,است,سهراب,سپهری,به قَلمـِ: »смa«

تو چـ ـ ـ ــــرآ...؟

11 PM

 


 

در سکوتی دلتنگ

در حصاری مستور

عطر تنهایی من در همه جا پیچیدست

و هوس هوش مرا آکنده

با تمنای گناهی مبهم

مادر آگاه ز تنهایی من می پرسد :

تو چرا مثل عدم تنهایی؟

تو چرا کنج قفس هیچ نمی خوانی باز ؟

تا به آهنگ تو یکدم نفسی تازه کنم ،

شهر ما قبلگه عشق و وفا و غزل است ،

تو چرا تنهایی؟

واژه ها در به درند

ناتوانند به ادرک جنون

هیچ کس در این شهر

حس بی تاب مرا خوب نخواهد فهمید

که چرا اینگونه

داغ تنهایی یک آلاله

چشم پر عشوه گر یک نرگس

و غم شرق به غرب سوسن

بر دل گلشن من روییدست

دوست دارم که بگویم سهراب ،

زندگی رسم خوشایندی نیست

زندگی بالش یک خواب بلند ابدی است

زندگی چیدن یک سیب هوس آلود است

زندگی لذت یک فاحشه از ثانیه است

زندگی طیف سفیدی است که آن سوی نهایت پیداست

زندگی تلخترین لحظه ی یک مردودی است

آری آری سهراب ،

زندگی هر چه که هست

زندگی رسم خوشایندی نیست ...

 

رند تبریزی


24 / 1 / 1391برچسب:شعر,ناب,تو,چرا,رند,تبریزی,به قَلمـِ: »смa«

اَوّلین روز ِ بارآنی...(فرستَنده : پگآه)

9 PM

 

اولین روز بارانی را به خاطر داری؟



غافلگیر شدیم

چتر نداشتیم

خندیدیم

دویدیم

و

به شالاپ شلوپ های گل آلود عشق ورزیدیم



دومین روز بارانی چطور؟

پیش بینی اش را کرده بودی

چتر آورده بودی

و من غافلگیر شدم



سعی می کردی من خیس نشوم

و شانه سمت چپ تو کاملا خیس بود



و سومین روز چطور؟

گفتی سرت درد می کند و حوصله نداری سرما بخوری

چتر را کامل بالای سر خودت گرفتی و شانه راست من کاملا خیس شد

و

و

و

و

چند روز پیش را چطور؟

به خاطر داری؟

که با یک چتر اضافه آمدی

و مجبور بودیم برای اینکه پین های چتر توی چش و چالمان نرود دو قدم از هم دورتر راه برویم

.

.

.

فردا دیگر برای قدم زدن نمی آیم

تنها برو

.

.



دکتر علی شریعتی


24 / 1 / 1391برچسب:دکتر,علی,شریعتی,اولین,روز,بارانی,به قَلمـِ: »смa«

بی پآسُــ ـــخ...

4 PM

 

تصاوير جديد زيباسازی وبلاگ , سايت پيچك » بخش تصاوير زيباسازی » سری دوم www.pichak.net كليك كنيد

 


شانزدهمين شعر از دفتر «زندگي خواب ها» :


در تاريكي بي آغاز و پايان

 

دري در روشني انتظارم روييد.

 

خودم را در پس در تنها نهادم

 

و به درون رفتم‌:

 

اتاقي بي روزن تهي نگاهم را پر كرد.

 

سايه اي در من فرود آمد

 

و همه شباهتم را در ناشناسي خود گم كرد.

 

پس من كجا بودم؟

 

شايد زندگي ام در جاي گمشده اي نوسان داشت

 

و من انعكاسي بودم

 

كه بيخودانه همه خلوت ها را بهم مي زد

 

در پايان همه روياها در سايه بهتي فرو مي رفت‌.

 

من در پس در تنها مانده بودم‌.

 

هميشه خودم را در پس يك در تنها ديده ام‌.

 

گويي وجودم در پاي اين در جا مانده بود،

 

در گنگي آن ريشه داشت‌.

 

آيا زندگي ام صدايي بي پاسخ نبود؟

 

در اتاق بي روزن انعكاسي سرگردان بود

 

و من در تاريكي خوابم برده بود.

 

در ته خوابم خودم را پيدا كردم

 

و اين هشياري خلوت خوابم را آلود.

 

آيا اين هشياري خطاي تازه من بود؟

 

در تاريكي بي آغاز و پايان

 

فكري در پس در تنها مانده بودم‌.

 

پس من كجا بودم؟

 

حس كردم جايي به بيداري مي رسم‌.

 

همه وجودم را در روشني اين بيداري تماشا كردم‌:

 

آيا من سايه گمشده خطايي نبودم؟

 

در اتاق بي روزن

 

انعكاسي نوسان داشت‌.

 

پس من كجا بودم؟

 

در تاريكي بي آغاز و پايان

 

بهتي در پس در تنها مانده بودم.‌

 

"سهراب سپهری"

 


24 / 1 / 1391برچسب:شعر,سهراب,شپهری,بی پاسخ,به قَلمـِ: »смa«

صفحه قبل 1 ... 2 3 4 5 6 ... 9 صفحه بعد
کسب درآمد پاپ آپ